Forever Hugs

Είμαι σίγουρη πως ακόμη και εσύ όταν μεγαλώσεις θα με πεις "χαζομαμά". Το δέχομαι από όλους μα από εσένα περισσότερο. Μα δε φταίω εγώ! Εσύ με καθοδηγείς! Κάθε μέρα μου λες με τον τρόπο σου: κοίτα! μπορώ και μόνη μου! Κοίτα μαμά! Μπορώ και μόνη μου! Να κρατήσω το μπουκάλι με το γαλατάκι μου! Να βρω και να ρουφήξω όσο μου κάνει κέφι την πιπίλα μου! Να σηκωθώ! Να κάτσω! Να πέσω! (άουτςςςςς! πόνεσες ζυμαράκι μου, ε;;;;) Να σου δείξω ότι σε έχω ανάγκη Εχμ...να σου δείξω ότι κάτι δεν πάει καλά με την πάνα... Να φάω τα μπισκοτάκια μου! Να σου δείξω με τα χεράκια και τα χάδια μου την αγάπη μου! Να σου ζουλήξω τη μυτούλα και να σου δαγκώσω τα μάγουλα! Να σου δείξω την τρελή χαρά μου όταν έρχεσαι από τη δουλειά! Να σου δείξω πως μόνο στην αγκαλιά σου μπορεί να ηρεμήσει το κλάμα μου... Μου έδειξες τόσα πολλά και σήμερα...! σσσσσσ...! κοιμήσου! Ξεκουράσου....γιατί τα κορίτσια τα Σάββατα βγαίνουν για βόλτα! Ελπίζω να έχει καλό καιρό. Κα

Κρυφτό αρχίσαμε να παίζουμε από όταν ήσουν λίγο παραπάνω από 6 μηνών. Σε κρύβω στην αγκαλιά μου, σε σκεπάζω με μια κουβέρτα ή ένα σεντόνι και τότε αρχίζουν οι άλλοι να σε ψάχνουν (τάχα).  ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΡΑ;;;;;;; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;;;;; ΜΗΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΕΣ;;;; όχι...όχι...δεν την είδα...! Εσύ ξεκαρδίζεσαι κρυμμένη κάτω από τα σκεπάσματα και βγάζεις ένα χαρούμενο λυγμό. Μετά γίνεται η αποκάλυψη: ΝΑΤΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!  Γέλια, χειροκροτήματα, γρήγορο μπουσούλημα , ένας χαμός μέσα στο σπίτι. Τώρα που κοντεύεις να κλείσεις ένα χρόνο ζωής στη ζωή μας σου αρέσει που αλλάξαμε λίγο το παιχνίδι. Χτυπάμε δυνατά βήματα στο πάτωμα...ντουπ ντουπ ντουπ και σε ψάχνουμε... ντουπ ντουπ ντουπ....πού είναι η Χαρά;;;; Μήπως την είδες;;; Ποιος κρύβεται κάτω από την κουβέρτα;;;;; Νάτηηηηηηηηηηηηηηηηηηη αγκαλιές, γέλια, φιλάκια και φτου και από την αρχή. Μετά αρχίζεις να "παραπατάς" στο κρεβάτι, σημάδι ότι η πριγκίπισσα Νύστα επισκέφθηκε τα ματάκια σου. Το γαλατάκι σου το νανουρισματάκι σο

Κάπως νωρίς φαίνεται θα το παίξουμε αυτό το παιχνίδι. Κάνεις ό,τι κάνω! Τις προάλλες, ασυναίσθητα άρχισα να βήχω για να καθαρίσει ο λαιμός. Άρχισες να γελάς ασταμάτητα και να κάνεις ακριβώς το ίδιο. Φυσικά ήθελα να βεβαιωθώ ότι το έκανες συνειδητά. Άρχισα να "βήχω" λοιπόν ξανά. Ξανά και εσύ! Και αμέσως μετά πάλι χειροκροτήματα! Επιβραβεύεις τον εαυτό σου και δεν μπορώ να αντισταθώ, να μη σε σφίξω στην αγκαλιά μου και να σε λούσω στα φιλιά... Ξέχασα επίσης να σου πω ότι λατρεύεις να ακούμε μουσική δυνατά και να χορεύουμε. Λατρεύεις τα τραγούδια από τον "Τεμπέλη Δράκο". Τα αγαπημένα σου τραγούδια είναι "Το σκουλικούιν", "Το ελεφαντάκι", "Για πού τραβά η αλεπού", "Τα καβουράκια" και στα πολύ μεγάλα κέφια (χαχαχαχα) ξεσαλώνουμε με τον "Μπαρμπα-Μαθιό"! Μπορώ να γράφω ασταμάτητα για εσένα. Θα συνεχίσω την ημέρα μου, καθώς θα θυμάμαι τα χεράκια σου να με αγκαλιάζουν το βράδυ και να κλείνεις τα ματάκια σου για ύ

Τα βήματά σου σε αυτό τον κόσμο ολοένα και αυξάνονται. Σήμερα περπάτησες ξανά μια μικρή απόσταση μόνη σου. Χαίρεσαι τόσο πολύ και χειροκροτάς ασταμάτητα! Βεβαίως με συνοδεία τσιρίδας και αίσθησης μεγάλου επιτεύγματος! Του μεγαλύτερου! Κοριτσάκι μου, κάθε μέρα είσαι διαφορετική. Μου φαίνεσαι διαφορετική. Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο έχεις στη δική σου "ατζέντα ημέρας". Σε λίγες μέρες έχεις τα γενέθλιά σου. Για να δούμε! Θα φτάσεις περπατώντας στην τούρτα;;;;

Λοιπόν...σήμερα έδειξα το ηλεκτρονικό ημερολόγιο που είναι αφιερωμένο σε εσένα -και όχι μόνο- στους συναδέλφους μου, στο δημοτικό ραδιόφωνο και τη δημοτική τηλεόραση... χμμμ....δεν ξέρω αν έχεις καταλάβει (μάλλον όχι,ε;) τι δουλειά κάνει η μαμά σου....Προς στιγμήν, το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι είμαι δημοσιογράφος. "Τι είναι αυτό;;;;" ακούω να μου λες σε λίγο...Υπόσχομαι ότι θα σου εξηγήσω με κάθε λεπρομέρεια... Πάντως, να ξέρεις, αν καμιά φορά αργώ να έρθω στο σπίτι είναι γιατί όλο και κάτι έκτακτο προκύπτει στο ραδιόφωνο ή την τηλεόραση. Να ξέρεις...ότι η μαμά αγαπά πολύ τη δουλειά της και τη φροντίζει όσο μπορεί. Μα, εσένα σε αγαπά περισσότερο από κάθετι!... Σε γνωρίζουν σχεδόν όλοι στη δουλειά! Η Ζωή, ο Βασίλης, ο Γιάννης, ο Ρωμανός, ο Αντώνης,  ο Δημήτρης, η μικρή Σοφία, η Κατερίνα, η άλλη Κατερίνα, η Πόπη, ο Φίλιος, ο Κώστας, η Μαρία, η Γαλάτεια...ο Βαγγέλης, η Βάσω, η Βίκυ, η Άντυ, η Παλμύρα, η Ναταλία, η Αθανασία και άλλοι πολύ αγαπημένοι συνάδελφοι!

Γύρισα από τη δουλειά και με περίμενε το μικρό σκουλικούιν στην πόρτα! Γέλια, παλαμάκια και γλυκές δυνατές τσιρίδες! Πόσο αγαπάς τη μαμά;;;;;;; Τόοοοοοοοοοοοοοοοοσο! Μου έδειξες με τα χεράκια σου! Τόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοσο! Το καινούργιο μας σήμα, ο νέος μας κώδικας αγάπης!

Σήμερα, είδες για πρώτη φορά το χιόνι! Χιόνισε πολύ στη Θεσσαλονίκη. Μετά τα παιχνίδια μας στο κρεβάτι και τα τραγουδάκια μας σταθήκαμε μπροστά στο παράθυρο και κοιτούσαμε το χιόνιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι...!  Άνοιξα λίγο το παράθυρο και έκλεισες τα ματάκια σου ξεσπώντας σε γέλια. Σε χρόνο dt μπήκες στην πιο ζεστή φόρμα του χειμώνα και κάναμε μια μικρή βόλτα μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι της γιαγιάς. Όταν επέστρεψα από τη δουλειά είχες απίστευτο κέφι! Μέχρι και τα παιχνίδια σου κουράστηκαν από την ενέργειά σου! Σκουλικουίν μου κοιμήσου....και όνειρα γλυκά. Η μαμά σε φυλά και σε φιλά <3

Απόψε έκανα ή μάλλον κάναμε ένα ωραίο ξεκαθάρισμα στο δωμάτιό σου. Τι σου κάνει, τι δε σου κάνει, ποια ρούχα είναι τα πιο "δημοφιλή" της εβδομάδας, τι γίνεται με τις αμέτρητες σαλιάρες που σου έχει φτιάξει με τα χεράκια της η γιαγιά ή "α για!" που λες και εσύ, ποια ρουχαλάκια μπορούμε να δώσουμε σε όσες μανούλες τα έχουν ανάγκη... Νομίζω πως μείναμε ευχαριστημένες και οι δύο. "Ξαλάφρωσε το δωμάτιο", ξαλαφρώσαμε και εμείς. Συμμαζέψαμε τα παιχνίδια σου (μετά βέβαια τα ανακάτεψες πάλι) μα κυρίως αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι πέρασες σχεδόν όλη την ημέρα στο δωμάτιό σου. Σα να το αποθύμησες Χαράαα...Σε άκουγα να μιλάς στη δική σου γλώσσα με τη Mini Mouse και το μαγικό ραβδί της νομίζω πως έφερε τον πιο γλυκό ύπνο στα ματάκια σου.... Καληνύχτα σκουλικούιν* μου...! *σκουλικούιν=έτσι σε λέμε εδώ και μήνες και ξεκαρδίζεσαι στο γέλιο. Ειναι κυπριακή λέξη που βρίσκεται στο παιδικό τραγούδι που τραγουδά η Ελευθερία Αρβανιτάκη στο άλμπουμ "Ένας

Forever hugs ή "αγκαλιές για πάντα". Έτσι σκέφτηκα και ένιωσα να ονομάσω αυτό το ηλεκτρονικό "ημερολόγιο" για εσένα Χαρά μου. Γεννήθηκες στις 9 Φεβρουαρίου 2013 στις 5 το απόγευμα, παραμονή του Αγ. Χαραλάμπους. Την πρώτη μας αγκαλιά τη δώσαμε λίγο μετά τις 6μμ. Σε είπα "κοριτσάκι μου..." και προσπάθησες να ανοίξεις τα ματάκια σου προς το μέρος μου. Από τότε κρατώ ημερολόγιο, κανονικό ή όσα χωράει η μνήμη μου. Ξέρεις, δε σε προλαβαίνω! Κάνεις τόσα πολλά μέσα στη μέρα. Είσαι "πολυάσχολη" 11 μηνών και κάτι. Λοιπόν θα κάνουμε μια συμφωνία: όταν εσύ θα κοιμάσαι, εγώ θα ξεκλέβω λίγο χρόνο για να αποτυπώνω τις αγκαλιές μας και να περιγράφω και διάφορα άλλα θέματα αυτού του υπέροχου ταξιδιού που αρχίζει και τρέφεται από αυτές. Άρχισες τα πρώτα σου βήματα και στηρίζεσαι μόνη σου. Μπουσουλάς βέβαια με απίστευτη ταχύτητα! Σε 15 ημέρες έχεις τα πρώτα σου γενέθλια. Δεν ξέρω αν το πρόσεξες αλλά αυτά μονοπωλούν τις ώρες και τις μέρες μας! τικ τακ