Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ευσυγκίνητη μαμά σου!

Είναι Παρασκευή μεσημέρι, σε λίγο τελειώνω από τη δουλειά.
Ήθελα να σου πω ότι είσαι η πρώτη μου σκέψη και η πρώτη ευχή (που λέει και ένα ΥΠΕΡΟΧΟ τραγούδι με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη).

Η επικαιρότητα της εβδομάδας περιλαμβάνει τις ετοιμασίες για το πάρτυ γενεθλίων για τα 2 χρόνια σου!

2 χρόνια;;;;;
2 χρόνια;;;;!!!!!
Πότε πέρασαν δυο χρόνια;
(Τι πότε πέρασαν ρε μαμά;)

Φεύγουν τα χρόνια κι όλα αλλάζουν όλαααααα (που λέει πάλι ένα άλλο τραγούδι). Πολλές φορές μιλάω με τίτλους τραγουδιών. Θα το δεις στην πορεία ;-)

Λοιπόν....χθες κλείσαμε το χώρο όπου θα "ξετρελαθούμε" μικροί και μεγάλοι!

Ένας υπέροχος χώρος για παιδιά με ειδική "μέριμνα"
 και για μεγάλους χαχαχαχαχαχαχαχα


Είμαστε σε φάση που γράφουμε τις προσκλήσεις μας!
Σε λίγες μέρες θα καταλήξουμε και στην τούρτα!

Εκτός από τους δικούς σου φίλους θα έρθουν και δικοί μου! Κάποιοι πολύ καλοί συνάδελφοι που εκτιμώ και αγαπώ!

Χμμμμμ....ξέρεις κάτι;
όταν σε έβλεπα χθες να παίζεις, όση ώρα μιλούσα με τον υπεύθυνο του χώρου για τις ετοιμασίες, συγκινήθηκα τόσο πολύ! Ήμουν έτοιμη να κλάψω μπροστά στον ξένο άνθρωπο αλλά κρατήθηκα!

Συγκινήθηκα που σε έβλεπα να παίζεις με τα άλλα παιδάκια αλλά και μόνη σου, όταν εκείνα έφυγαν. Συγκινήθηκα που σε είδα να κοιτάς με καλοσύνη την υπεύθυνη του χώρου για να σε βοηθήσει να μπεις στην "πισίνα" με τις μπάλες.

Το βράδυ που βγήκαμε στο μπαλκόνι κουκουλωμένες για να δούμε τα αεροπλάνα που έρχονται και φεύγουν, είχες κολλήσει στο μάγουλό μου και με κρατούσες τόσο σφιχτά που δεν ήθελα να έχει τελειωμό αυτή η αγκαλιά...

Κι όταν πια αποκοιμήθηκες γέμισαν τα μάγουλά μου δάκρυα...ξέρεις...από εκείνα τα  "αναδρομικά" από την ώρα που μιλούσα με τον υπεύθυνο για το παιδικό πάρτυ σου.

Δάκρυα ευτυχίας και Χαράς...ζυμαρένια μου!
Καλό σαββατοκύριακο σε όλα τα ζυμαράκια του σύμπαντος!

Σε φιλώ
Η μαμά
μααααααα

Σχόλια

  1. Αχ βρε σοφάκι μου..
    σε συνόδευσα στα δάκρυα.. δεν σε ξέρω, δεν ξέρω το κοριτσάκι σου, ξέρω όμως ακριβώς πως νιώθεις..
    Πόσο δυνατά συναισθήματα μοιραζόμαστε εμείς οι άγνωστοι μεταξύ μας!!!

    Να το χαίρεσαι το ζυμαράκι σου!!
    Και να σου έρχονται πάντα δάκρια χαράς και περηφάνιας στα μάτια σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κέρδισες βραβείο :-) ! Πέρνα να το παραλάβεις!
    https://fridayafter.wordpress.com/2015/01/18/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BB%CE%AF%CE%B3%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1/

    "παρασκευή απόγευμα" από μαμαδο-blogs

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το κουτάλι της Kellogg's!

Α, θα μπω κατευθείαν στο θέμα! Έφτασε πριν από λίγες μέρες το κουτάλι της Kellogg's! Τι χαρά! Με το ονομά σου τυπωμένο! Ντα νταααααννννννν! Ιδού! Έκανε πολύ καιρό να φτάσει. Το περιμέναμε πώς και πώς! Φυσικά έφτιαξα και ένα κουτάλι για εμένα και ένα για τη "γιαγιακούλα" σου! Είναι μια πολύ όμορφη κίνηση της Kellogg's για μικρά και μεγάλα παιδιά! Κουτάλια για τα παιδάκια και τους γονείς τους! Με όποιο ήρωα της Kellogg's  αγαπάς! Κικιρίκουυυυυυυυυυυυυυυ! Αυτό επιλέξαμε εμείς! Μιαμ μιαμ μιαμ.... Το λες τόσο ωραία συλλαβιστά "κου-τα-λλά-κι!!!!!". Φιλάκια αγάπη μου!

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Αντίο Δημητράκη μου.

Γεννήθηκες στις 28 Αυγούστου 1975 και εγώ στις 21 Ιουνίου 1977. Είχαμε δύο χρόνια παρά κάτι διαφορά. "Για την ακρίβεια 22 μήνες" όπως έλεγε η μαμά. Παρόλο που ήσουν μεγαλύτερος από εμένα, η μαμά έλεγε ότι σε προστάτευα και προλάβαινα διάφορες ζημιές σου. Διόρθωνα τις αταξίες σου... Έτσι έσωσα ένα κρυσταλλένιο βάζο που επιχείρησες εν αγνοία σου να σπάσεις τον καιρό που μέναμε στη λατρεμένη μας οδό "Τυρολόης 5" στην Κάτω Τούμπα, ακριβώς απέναντι από το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Έπιασα το βάζο και σε κοίταξα με ύφος "μα τι πας να κάνεις παιδί μου;". Μια άλλη φορά, βρήκα το χαμένο σου πράσινο ποδήλατο. Το είχες χάσει και στενοχωριόσουν. Σε είχα μαλώσει άσχημα θυμάμαι ο μπαμπάς "για την τόση επιπολαιότητά σου". Μια Κυριακή του 1985 που έγιναν εκλογές και επιστρέφοντας με το αυτοκίνητο από το εκλογικό κέντρο που ψήφισαν οι γονείς μας είδα από το παράθυρο το πράσινο ποδήλατο! "Το βρήκα! Το βρήκα ! Να το ποδήλατό μας" φώναξα. Ένα παιδάκι με ειδικές ανάγ