Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ένα αλλιώτικο δώρο τώρα που έγινες 4 !

Έγινες λοιπόν 4 ετών και εφέτος σκέφτηκα να πρωτοτυπήσουμε σε σχέση με το δώρο των γενεθλίων σου.
Πήρες βέβαια πολλά δώρα "υλικά" από φίλους, συμμαθητές και συγγενείς αλλά καθώς πλέον μεγαλώνεις ήθελα να αρχίσεις να αντιλαμβάνεσαι σιγά σιγά τη σημασία και την αξία των εμπειριών και των αναμνήσεων που είναι το μεγαλύτερο δώρο στη ζωη μας.
Να έχεις εικόνες...

Έτσι λοιπόν, αφού και οι δύο έχουμε λατρεία στα αεροπλάνα και ο μπαμπάς σου ταξιδεύει πολύ συχνά σκέφτηκα να σου κάνω μια έκπληξη. Κάτι που να το θυμάσαι με αγάπη και να το διηγείσαι σε όσους αγαπάς.
Άλλωστε, σχεδόν από τοσοδουλα, παρατηρούμε τον ουρανό, μερα και νύχτα. Τα αεροπλάνα που απογειώνονται ή κατευθύνονται για προσγείωση. Ευχόμαστε καλό ταξίδι σε όσα φεύγουν και καλή διαμονή σε όσα έρχονται.
Πιο ωραία ειναι τα βράδια στο λιμάνι. Που βλέπουμε αστέρια και φεγγάρια μαζί να αναστατωνονται προς στιγμην απο τη δύναμη και το θόρυβο αυτού του τεράστιου σιδερένιου πουλιού!



Στο αεροδρόμιο έχουμε πάει πολλές φορές. Στον πύργο ελέγχου όμως;

χαχαχχα Ήδη δύο μήνες πριν, συνεννοήθηκα με τον αερολιμενάρχη του αεροδρομίου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και μας έδωσε την άδεια να μπούμε μέσα στον πύργο ελέγχου!
 
 Με τη βοήθεια της αγαπητής κυρίας Αθηνάς περάσαμε από διάφορους διαδρόμους μέχρι να φτάσουμε στο πιο ψηλό σημείο του αεροδρομίου.
Εκεί μας περίμενε ο κ. Διονύσης και όλο το επιτελείο του πύργου ελέγχου. Στην αρχή σάστισες...εξεπλάγης...μετά όμως άρχισες να δίνεις και εσύ τις οδηγίες σου. Ευχήθηκες και καλό ταξίδι στους επιβάτες της πτήσης της GermanWings!

  Η ημέρα των γενεθλίων ακολουθείται από την ημέρα της γιορτής σου. Έκανες ένα μίνι πάρτυ γενεθλίων στον παιδικό σταθμό και κέρασες στους συμμαθητές σου τα μπισκοτάκια με το όνομά σου και τα cupcakes από το υπέροχο Papillon Coloré.

Την ημέρα της γιορτής σου σβήσαμε τα κεράκια της τούρτας στο σπίτι παρέα με την καλύτερή σου φίλη, τις γιαγιάδες και όλη την οικογένεια.
Τι τούρτα;;;;!!!!
Frozen φυσικά! Την τούρτα την έφτιαξαν με όλη την αγάπη και το μεράκι τους η Έλσα Κουκουμέρια  και η γλυκειά μας Μυρτώ από την αρτοποιεία ΚΟΥΚΟΥΜΕΡΙΑ.

Γλυκά να είναι τα χρόνια σου
όπως και η καρδιά σου!

Σε λατρεύουμε ζυμαράκι μας.

Μεγαλώνεις και μας συγκινείς...  

Σχόλια

  1. Να τη χαίρεσαι και να την καμαρώνεις!Υπέροχη η έκπληξη που της ετοίμασες, αξέχαστη σίγουρα , ειδικά για ένα παιδί της ηλικίας της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Δέσποινα!
      Και μόλις συνειδητοποιώ ότι τώρα είδα το σχόλιό σου!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το κουτάλι της Kellogg's!

Α, θα μπω κατευθείαν στο θέμα! Έφτασε πριν από λίγες μέρες το κουτάλι της Kellogg's! Τι χαρά! Με το ονομά σου τυπωμένο! Ντα νταααααννννννν! Ιδού! Έκανε πολύ καιρό να φτάσει. Το περιμέναμε πώς και πώς! Φυσικά έφτιαξα και ένα κουτάλι για εμένα και ένα για τη "γιαγιακούλα" σου! Είναι μια πολύ όμορφη κίνηση της Kellogg's για μικρά και μεγάλα παιδιά! Κουτάλια για τα παιδάκια και τους γονείς τους! Με όποιο ήρωα της Kellogg's  αγαπάς! Κικιρίκουυυυυυυυυυυυυυυ! Αυτό επιλέξαμε εμείς! Μιαμ μιαμ μιαμ.... Το λες τόσο ωραία συλλαβιστά "κου-τα-λλά-κι!!!!!". Φιλάκια αγάπη μου!

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Αντίο Δημητράκη μου.

Γεννήθηκες στις 28 Αυγούστου 1975 και εγώ στις 21 Ιουνίου 1977. Είχαμε δύο χρόνια παρά κάτι διαφορά. "Για την ακρίβεια 22 μήνες" όπως έλεγε η μαμά. Παρόλο που ήσουν μεγαλύτερος από εμένα, η μαμά έλεγε ότι σε προστάτευα και προλάβαινα διάφορες ζημιές σου. Διόρθωνα τις αταξίες σου... Έτσι έσωσα ένα κρυσταλλένιο βάζο που επιχείρησες εν αγνοία σου να σπάσεις τον καιρό που μέναμε στη λατρεμένη μας οδό "Τυρολόης 5" στην Κάτω Τούμπα, ακριβώς απέναντι από το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Έπιασα το βάζο και σε κοίταξα με ύφος "μα τι πας να κάνεις παιδί μου;". Μια άλλη φορά, βρήκα το χαμένο σου πράσινο ποδήλατο. Το είχες χάσει και στενοχωριόσουν. Σε είχα μαλώσει άσχημα θυμάμαι ο μπαμπάς "για την τόση επιπολαιότητά σου". Μια Κυριακή του 1985 που έγιναν εκλογές και επιστρέφοντας με το αυτοκίνητο από το εκλογικό κέντρο που ψήφισαν οι γονείς μας είδα από το παράθυρο το πράσινο ποδήλατο! "Το βρήκα! Το βρήκα ! Να το ποδήλατό μας" φώναξα. Ένα παιδάκι με ειδικές ανάγ