Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Της Κυριακής η Χαρά.

Το καλό με αυτό τον Οκτώβριο μικρή μου είναι πως είναι πολύ γεναιόδωρος. Αφού για να φανταστείς σήμερα που είναι 20 Οκτωβρίου η θερμοκρασία έφτασε στους 26 βαθμους Κελσίου!

Έτσι λοιπόν δε χάσαμε την ευκαιρία! Δρόμο πήραμε και δρόμο αφήσαμε! Βουρ για να δούμε το μεγαλύτερο κουλούρι που κατασκεύασαν οι "ψωμούληδες" αρτοποιοί στο Λευκό Πύργο! Εκεί συναντήσαμε τη φίλη μας την Έλσα Κουκουμέρια (που σου δίνει σχεδόν κάθε μέρα το σισαμένιο κουλουράκι σου από το καλύτερο αρτοποιείο της πόλης μας;;;) και τη γλυκιά κόρη της Μυρτώ που σε φωτογράφησε συντροφιά με το γιγάντιο κουλουράκι!


Φυσικά και είχε πάρα πολύ κόσμο που περίμενε υπομονετικά να γευτεί ένα κομμάτι από το τεράστιο κουλούρι.
Δεν καθήσαμε πολύ γιατί είχαμε και άλλα να δούμε και να απολαύσουμε!

Τι είναι αυτό που λατρεύουν μικροί και μεγάλοι; Τι είναι αυτό που μπορεί να χαλάσει και τον πιο υπομονετικό της δίαιτας και της σωστής διατροφής;;;;

ΣΟ ΚΟ ΛΑ ΤΑ!!!!

Έχουμε και εμείς στη Θεσσαλονίκη ως το Μάρτιο του 2015 το δικό μας εργοστάσιο σοκολάτας! Νατο!!!!


 Εδώ μέσα υπάρχει ένας μαγικός γλυκός κόσμος όπου μας ξεναγούν οι ειδικοί! Να η Ειρήνη που μας κατατόπισε για το τι θα δούμε και θα γλυκαθούμε!

 Βουτήξαμε και στη σοκολατένια μπανιέρα και βγήκαμε και αναμνηστική φωτογραφία!


Περιττό να σου πω ότι δεν ξέραμε τι να πρωτοδιαλέξουμε να φάμε! Σοκολάτα σοκολάτα σοκολάτα παντούυυυυυυ και μπισκότααααααααα!

Α, ναι! Τσάκωσα και μια πρωτότυπη συνταγή για μακαρόνια με σοκολάτα!







Ξετρελάθηκες με τα ποπ κορν σοκολάτας αλλά το χεράκι σου "τράβηξε" και ένα cd σοκολάτας!





Για τη γιαγιά πήραμε ένα σοκολατένιο καταϊφι, αφού της αρέσουν τα σιροπιαστά χαχαχαχα!

Το ήξερες ότι με τη σοκολάτα γίνονται και έργα Τέχνης; Ούτε κι εγώ το ήξερα! Να, κοίτα!









Το σίγουρο είναι ότι θα επισκεφθούμε ξανά τον υπέροχο αυτό σοκολατένιο κόσμο που φιλοξενεί η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης!



ΥΓ. Να μην ξεχάσεις να πεις "ευχαριστώ" στο φίλο μας τον Κυριάκο Ποζρικίδη, που μαζί με τους συνεργάτες του οργανώνουν τα καλύτερα για όλους μας!

 
Φιλάκιααααα
μααααααααααααα!

Σχόλια

  1. Σοκολατένια μπανιέρα;;;
    Σοκολατένια μπανιέρα;;;
    Σοκολατένια μπανιέρα;;;
    Σοκολατένια μπανιέρα;;;

    Θα το πω πολλές φορές ακόμα μέχρι να το χωνέψω!
    Καλώς σε Βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Μάρθα!
      Καλώς βρεθήκαμε!
      Ναι! Σοκολατένια μπανιέρα...αλλά κάπως ιδιαίτερη....κάτι σαν εικονική!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το κουτάλι της Kellogg's!

Α, θα μπω κατευθείαν στο θέμα! Έφτασε πριν από λίγες μέρες το κουτάλι της Kellogg's! Τι χαρά! Με το ονομά σου τυπωμένο! Ντα νταααααννννννν! Ιδού! Έκανε πολύ καιρό να φτάσει. Το περιμέναμε πώς και πώς! Φυσικά έφτιαξα και ένα κουτάλι για εμένα και ένα για τη "γιαγιακούλα" σου! Είναι μια πολύ όμορφη κίνηση της Kellogg's για μικρά και μεγάλα παιδιά! Κουτάλια για τα παιδάκια και τους γονείς τους! Με όποιο ήρωα της Kellogg's  αγαπάς! Κικιρίκουυυυυυυυυυυυυυυ! Αυτό επιλέξαμε εμείς! Μιαμ μιαμ μιαμ.... Το λες τόσο ωραία συλλαβιστά "κου-τα-λλά-κι!!!!!". Φιλάκια αγάπη μου!

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Αντίο Δημητράκη μου.

Γεννήθηκες στις 28 Αυγούστου 1975 και εγώ στις 21 Ιουνίου 1977. Είχαμε δύο χρόνια παρά κάτι διαφορά. "Για την ακρίβεια 22 μήνες" όπως έλεγε η μαμά. Παρόλο που ήσουν μεγαλύτερος από εμένα, η μαμά έλεγε ότι σε προστάτευα και προλάβαινα διάφορες ζημιές σου. Διόρθωνα τις αταξίες σου... Έτσι έσωσα ένα κρυσταλλένιο βάζο που επιχείρησες εν αγνοία σου να σπάσεις τον καιρό που μέναμε στη λατρεμένη μας οδό "Τυρολόης 5" στην Κάτω Τούμπα, ακριβώς απέναντι από το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Έπιασα το βάζο και σε κοίταξα με ύφος "μα τι πας να κάνεις παιδί μου;". Μια άλλη φορά, βρήκα το χαμένο σου πράσινο ποδήλατο. Το είχες χάσει και στενοχωριόσουν. Σε είχα μαλώσει άσχημα θυμάμαι ο μπαμπάς "για την τόση επιπολαιότητά σου". Μια Κυριακή του 1985 που έγιναν εκλογές και επιστρέφοντας με το αυτοκίνητο από το εκλογικό κέντρο που ψήφισαν οι γονείς μας είδα από το παράθυρο το πράσινο ποδήλατο! "Το βρήκα! Το βρήκα ! Να το ποδήλατό μας" φώναξα. Ένα παιδάκι με ειδικές ανάγ