Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το "τζα!" του φθινοπώρου.

Λοιπόν έχουμε καιρό να τα πούμε, ε;
Πέρασε ένα καλοκαίρι υπέροχο μαζί σου και δεν έγραψα μια γραμμή!

Η αλήθεια είναι ότι παραμέλησα κάπως το ημερολόγιό μας γιατί το pontiotube κέρδισε όλη την προσοχή μου και από ό,τι φαίνεται αυτό θα τραβήξει για καιρό!
Πρόκειται για ένα διαδικτυακό κανάλι που δημιούργησα στο youtube μαζί με τη συνάδελφο και φίλη Γαλάτεια Ευαγγελίδου που στόχο έχει την προώθηση της ποντιακής διαλέκτου και ταυτόχρονα την πολιτιστική προβολή της Θεσσαλονίκης μας!

Όλα γίνονται με ένα smartphone και περνάμε πολύ όμορφα στα γυρίσματα!
Σε μερικά από αυτά έχεις έρθει και εσύ (δεν ξέρω αν θυμάσαι!).

Περάσαμε ένα όμορφο καλοκαίρι στις ακτές της Πιερίας.
Παίξαμε στη θάλασσα.
Κολύμπησες μόνη σου WOW!!!
Παρατήρησες τη φύση...
Πήγαμε τις βόλτες μας με τον Τόμας το τρενάκι στον Πλαταμώνα και γενικά χαρήκαμε τις στιγμές μας!

Επιστρέψαμε με γεμάτες τις συναισθηματικές μπαταρίες μας και καλωσορίσαμε το φθινόπωρο...


Αλλάζει και ο καιρός από αύριο. Να σου πω την αλήθεια δεν την αντέχω άλλο τη ζέστη!

Το πιο βασικό από όλα είναι ότι άρχισες να πηγαίνεις στον παιδικό σταθμό!
Είμαι πολύ χαρούμενη που εσύ είσαι χαρούμενη και με χαρά πας εκεί και περνάς απόλυτα δημιουργικά το χρόνο σου!

Έχεις εξαιρετικές παιδαγωγούς! 
Με γνώση και αγάπη σας μαθαίνουν πράγματα που αναπτύσσουν τη φαντασία και το συναίσθημά σας!

Στην αρχή δε σου κρύβω ότι είχα κάποια ανησυχία (πώς αλλιώς;;;;) αλλά η κυρία Όλγα και η κυρία Νίκη έδιωξαν κάθε αμφιβολία!
Τι καλά να γυρνούσα και εγώ σε αυτό το πρώτο σχολείο σου!

Δεν ξέρω αν το κατάλαβες αλλά πάλι δε θα έχουμε λεωφορεία στη Θεσσαλονίκη. Έτσι, αυτή την εβδομάδα θα κυκλοφορούμε με το ταξί αφού δεν έχουμε άλλη επιλογή!

Να μην ξεχάσω να δώσω συγχαρητήρια στον φίλο μας και διευθύνοντα σύμβουλο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, Κυριάκο Ποζρικίδη, που μίσθωσε λεωφορεία για να μεταφέρουν λεωφορεία από και προς τη ΔΕΘ! Πάντως η εφετινή 81η ΔΕΘ είχε πολλές εκπλήξεις και αναμένονται ακόμη περισσότερες με τους Μυστικούς Κόσμους του Ευγένιου Τριβιζά! Το νου μας!



 Πήραμε πάντως μια γεύση το περασμένο Σάββατο και θα επανέλθουμε τον προσεχή Οκτώβριο!

Αυτά είχα να σου πω προς το παρόν!

Επιστρέφω σε λίγο από τη δουλειά. Να χαθούμε στα όνειρά μας. Μια νέα μέρα μας περιμένει!

Σ' αγαπώ πολύ.

Η μαμά (Ταζοπούλου = Ξανθοπούλου). Η δική σου εξίσωση!




Σχόλια

  1. Καλή πρόοδο στη μικρή μαθήτρια και καλή δύναμη στη Super Mama!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστούμε πολύ Μυρσίνη μου! Μακάρι να ειναι μια καλή χρονιά για όλα τα παιδάκια!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το κουτάλι της Kellogg's!

Α, θα μπω κατευθείαν στο θέμα! Έφτασε πριν από λίγες μέρες το κουτάλι της Kellogg's! Τι χαρά! Με το ονομά σου τυπωμένο! Ντα νταααααννννννν! Ιδού! Έκανε πολύ καιρό να φτάσει. Το περιμέναμε πώς και πώς! Φυσικά έφτιαξα και ένα κουτάλι για εμένα και ένα για τη "γιαγιακούλα" σου! Είναι μια πολύ όμορφη κίνηση της Kellogg's για μικρά και μεγάλα παιδιά! Κουτάλια για τα παιδάκια και τους γονείς τους! Με όποιο ήρωα της Kellogg's  αγαπάς! Κικιρίκουυυυυυυυυυυυυυυ! Αυτό επιλέξαμε εμείς! Μιαμ μιαμ μιαμ.... Το λες τόσο ωραία συλλαβιστά "κου-τα-λλά-κι!!!!!". Φιλάκια αγάπη μου!

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Αντίο Δημητράκη μου.

Γεννήθηκες στις 28 Αυγούστου 1975 και εγώ στις 21 Ιουνίου 1977. Είχαμε δύο χρόνια παρά κάτι διαφορά. "Για την ακρίβεια 22 μήνες" όπως έλεγε η μαμά. Παρόλο που ήσουν μεγαλύτερος από εμένα, η μαμά έλεγε ότι σε προστάτευα και προλάβαινα διάφορες ζημιές σου. Διόρθωνα τις αταξίες σου... Έτσι έσωσα ένα κρυσταλλένιο βάζο που επιχείρησες εν αγνοία σου να σπάσεις τον καιρό που μέναμε στη λατρεμένη μας οδό "Τυρολόης 5" στην Κάτω Τούμπα, ακριβώς απέναντι από το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Έπιασα το βάζο και σε κοίταξα με ύφος "μα τι πας να κάνεις παιδί μου;". Μια άλλη φορά, βρήκα το χαμένο σου πράσινο ποδήλατο. Το είχες χάσει και στενοχωριόσουν. Σε είχα μαλώσει άσχημα θυμάμαι ο μπαμπάς "για την τόση επιπολαιότητά σου". Μια Κυριακή του 1985 που έγιναν εκλογές και επιστρέφοντας με το αυτοκίνητο από το εκλογικό κέντρο που ψήφισαν οι γονείς μας είδα από το παράθυρο το πράσινο ποδήλατο! "Το βρήκα! Το βρήκα ! Να το ποδήλατό μας" φώναξα. Ένα παιδάκι με ειδικές ανάγ